Υπόθεση "μελομακάρονο"

Το μελομακάρονο είναι ένα από τα γλυκά που μαζί με τον κουραμπιέ και τις δίπλες, σηματοδοτούν με την έλευσή τους την έναρξη της εορταστικής περιόδου των Χριστουγέννων. Πρόκειται για γλυκό με ωοειδές σχήμα, που βασικά συστατικά του είναι ζυμάρι και λάδι, περιχυμένο με μέλι και πασπαλισμένο με καρύδι
Στο άκουσμά του φέρνει στο νού τη γλυκύτητα του μελιού και ταυτόχρονα τη νοστιμάδα μιας μακαρονάδας. Ψάχνω εδώ και αρκετή ώρα στο διαδίκτυο την ιστορία προέλευσης της ονομασίας, μα δεν βρίσκω κάτι. Ρώτησα και μερικούς και σημείωσα μία απάντηση "τα μελομακάρονα τα λέμε έτσι γιατί ακολουθούμε τη συνταγή της ζύμης για τα μακαρόνια, αλλά προσθέτουμε και μέλι". Μπορεί αυτή η αυθόρμητη σκέψη να έχει μέσα της και μία δόση αλήθειας. Υπόσχομαι να το ψάξω τις επόμενες μέρες.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση σε αυτή τη λέξη είναι η μοναδική αντιφατικότητά της. Ξέρουμε καλά ότι θα φάμε πρώτα το φαγητό και μετά το γλυκό. Δεν τα τρώμε ποτέ ταυτόχρονα, ούτε ανακατεμένα
Η αντιφατικότητα αυτής της λέξης, στο άκουσμά της πάντα, μου δίνει την αίσθηση ενός ριζοσπαστισμού. Το μοτίβο πρώτα αλμυρό, μετά γλυκό, πότε το ένα και πότε το άλλο, ποτέ ανακατεμένα και τα δυο, είναι βαθύτατα συντηρητικό.
Και πραγματικά πιστεύω ότι αυτήν την παράξενη εποχή που οι πιο συντηρητικές δυνάμεις της κοινωνίας επιδιώκουν να καταστείλουν με τη βία την ορμητικότητα και να εγκλωβίσουν την σκέψη του πολίτη στη μίζερη καθημερινότητα, ένα μελομακάρονο με προκαλεί να φωνάξω δυνατά:
ΤΟΛΜΗΣΤΕ ΝΑ ΦΑΤΕ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ ΜΕ ΜΕΛΙ!

by Mar

ΜΙΑ ΡΥΤΙΔΑ.......... ΦΩΤΟΣ !

Έρχονται Χριστούγεννα λοιπόν.

Παιδάκια χοροπηδάνε πάνω-κάτω απαιτώντας από τους εξουθενωμένους γονείς τους να βγάλουν φωτογραφία με τον Άγιο Βασίλη (Santa Claus, κατά το ελληνικότερο), φυσικά με το αζημίωτο, διότι και η ευχές για καλοτυχία το νέο χρόνο έχουν την τιμή τους. Τελικά, αντί να κάνει ο Άγιος Βασίλης δώρα στα παιδάκια, του κάνουν αυτά...

Τελοσπάντων, η γκρίνια έχει γίνει δεύτερη φύση μου και αυτό δεν κρύβεται, έτσι; Η Ερμού γιορτάζει την επέτειό της - κάθε χρόνο τέτοιες μέρες γίνεται χαμός. Καταναλωτές και καμάκια σε επαγρύπνηση! Μέσα σ όλα αυτά το μεγαλοπρεπές χριστουγεννιάτικο δέντρο, ανακαινισμένο μετά την εικαστική παρέμβαση των διαδηλωτών, οπότε και "φωταγωγήθηκε" η πόλη! Καιρό είχε εδώ που τα λέμε. Παλιότερα έπαιρνε και κανένα ευρωπαϊκό κύπελλο στο μπάσκετ ο Παναθηναϊκός και φωταγωγούσε την πόλη ο δήμαρχος. Τώρα τι γίνεται; Ε αυτήν την έλλειψη ήρθαν να καλύψουν οι διαδηλωτές. Τα αγιοβασιλιάτικα σκουφάκια, πάλι, με το περιστρεφόμενο φωτάκι μας θυμίζουν επίσης ότι η μόδα του Φλωρινιώτη δε θα ξεπεραστεί ποτέ σ αυτή τη χώρα. Κι ενώ όλα αυτά φαντάζουν φυσιολογικά και γιορτινά... κάτι πάει στραβά! Κάτι, μια ρυτίδα που σπάει τα γιορτινά χαμόγελα. Αυτή η ίδια η 'ρυτίδα' δε σ' άφησε να γελάσεις με την ψυχή σου βλέποντας προχθές Λαζόπουλο, αυτή η 'ρυτίδα' που μετέτρεψε σε απλά μειδιάματα τους (σε κανονικές συνθήκες ξέφρενους) πανηγυρισμούς των Παναθηναϊκών για την πρόκριση στο Champions league την περασμένη εβδομάδα, η 'ρυτίδα' που σκοτείνιασε τα άλλοτε γιορτινά πρόσωπα αυτών των ημερών. Τα πρόσωπα σκοτείνιασαν απ' τη ρυτίδα του χαμένου μέλλοντος μας. Έγιναν πολλά, καταλάβαμε περισσότερα. Μία γενιά πήρε το νόμο στα χέρια της, μία άλλη προσπαθεί με νύχια και με δόντια να τον κρατήσει αυτή. Οι νοικοκυραίοι θέλουν να ξαναβρούν την ησυχία τους - οι νέοι θέλουν να ξαναβρούν τη φασαρία τους. Ποιος έχει δίκιο; Μα φυσικά όλοι. Ποιος δεν έχει; Μα φυσικά όποιος προσπαθεί να επιβάλλει ησυχία στους νέους και φασαρία στους νοικοκυραίους. Κι ας είναι οι πατεράδες κι οι μανάδες μας. Δεν πειράζει, σε αρκετές φασαρίες τους έχουμε βάλει. Ας είναι. Έτσι κι αλλιώς, παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς θα πάμε πάλι στον Τερζή, στον Μητροπάνο, στον Σφακιανάκη, όπως κάθε χρονιά. Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν. Θα στείλουμε ο καθένας καμιά πενηνταριά μηνύματα ευχών στις 00:01- λες και μετά από πέντε ώρες δε μετράει πια η ευχή- θα μπλοκάρει πάλι το δίκτυο της κινητής. Θα πούμε όλοι χρόνια πολλά και καλή χρονιά. Μόνο που τώρα η "καλή χρονιά" δε θα ναι ευχή αλλά απαίτηση. Γιατί αυτή η 'ρυτίδα' είναι βαθιά ριζωμένη. Τη χάραξε η ανησυχία, η αμφιβολία, η αηδία, η μελαγχολία για το αύριο που χάθηκε. Και για να φύγει, δεν αρκεί ένα μπότοξ. Εδώ χρειάζεται πλαστική εγχείρηση. Αλλά όχι πάλι από κομπογιανίτες και ξεματιάστρες.
Το δέντρο χλόμιασε, αλλά το άστρο του λάμπει. Καιρός να ζεστάνουμε κι εμείς με τις ανάσες μας το "θείο βρέφος" της αλλαγής μας. Και προσοχή αυτή τη φορά να μη σταυρώσουμε Αυτό, αλλά τον Βαραββά.
Κι ας κλείσουμε την παροχή νερού στον Πόντιο Πιλάτο...

by Panoramix